Γενική εμφάνιση

Η  φυσική ομορφιά του Ακίτα, γεμάτη από σφρίγος, ρώμη και έντονη προσωπικότητα δίνει την αίσθηση μιας σπάνιας μεγαλοπρέπειας και αρχοντιάς και ικανοποιεί την αισθητική.

Σε στάση ή σε κίνηση, πάντα διατηρεί μια ευγενική και σοβαρή όψη που συνδυάζει υπέροχα τις αντιθέσεις: καλαισθησία και απλότητα, ηρεμία και ετοιμότητα, αυτοέλεγχο και αυθορμητισμό, διακριτικότητα και τραχύτητα.

Η ισορροπημένη  του κατασκευή, οι μυώδεις καλοσχηματισμένες ωμοπλάτες, το βαθύ του στήθος, τα ισχυρά άκρα  φέρνουν στο μυαλό γλυπτό σε μάρμαρο ή ξύλο.

Το πλούσιο βελούδινο και γυαλιστερό εξωτερικό του τρίχωμα με το μαλακό και πυκνό υπόστρωμα απαλύνει τις έντονες γραμμές των μυών και οστών ώστε ποτέ δεν έχεις την αίσθηση της σκληρότητας (τραχύτητας).

Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της φυλής επικεντρώνονται στο κεφάλι και την ουρά. Τα τριγωνικού σχήματος ανασηκωμένα σκούρα μάτια, βαθιά και μυστηριώδη, και τα μικρά τριγωνικά όρθια αυτιά του με την χαρακτηριστική κλίση προς τα εμπρός δένουν αρμονικά με την συνολική εικόνα του κεφαλιού του , φαρδύ και τριγωνικό επίσης.

Η δυνατή και φουντωτή του ουρά, που φέρεται περήφανα κουλουριασμένη στην πλάτη φανερώνει δύναμη και αρμονία συγχρόνως.

忠犬ハチ公 (O πιστός Χατσίκο)

Ίσως   το  διασημότερο  ακίτα  στην ιστορία της φυλής ήταν ο  Χατσίκο. Η ιστορία του δημοσιεύτηκε σε εφημερίδα του Τόκιο  το 1932 και άγγιξε τις καρδιές όλων. Δημιούργησε ενδιαφέρον για τη φυλή και συνέβαλε στο να γίνει το ακίτα  συνώνυμο  της πίστης και του ισχυρού δεσμού σκύλου-ανθρώπου.

Ο  Χατσίκο  ήταν  ένα λευκό Ακίτα. Γεννήθηκε το Νοέμβριο του 1923  στην πόλη  Odate  της Ιαπωνίας. Τον Ιανουάριο του 1924, όταν ο Χατσίκο ήταν  δυο μηνών αγοράστηκε από τον Δρ Εΐζαμπούρο  Ουένο, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο. Ο Δρ  Ουένο κατοικούσε στα περίχωρα ης πόλης  και χρησιμοποιούσε καθημερινά το τρένο για να φτάσει στο Πανεπιστήμιο.

Ο Χατσίκο μεγάλωσε  σαν μέλος της οικογένειας και συντρόφευε τον καθηγητή  όχι μόνο στους περιπάτους του αλλά  και στη διαδρομή  προς το σιδηροδρομικό σταθμό  της πόλης κάθε πρωί όπου και περίμενε την επιστροφή του αφεντικού του  το απόγευμα.

Τον  Μάιο  του 1925, όταν ο Χατσίκο ήταν μόλις 18 μηνών, ο  Δρ. Ουένο  πέθανε στο Πανεπιστήμιο  από καρδιακό επεισόδιο.

Μετά το θάνατο του καθηγητή, ο  Χατσίκο υιοθετήθηκε από συγγενείς  της οικογένειας. Ξαναγυρνούσε όμως κάθε πρωί στο σταθμό  και περίμενε μέχρι το απόγευμα ψάχνοντας απεγνωσμένα για τον σύντροφό του. Αυτό συνεχιζόταν καθημερινά για πολλά χρόνια ώσπου ο Χατσίκο πέθανε το 1935 σε ηλικία 12 ετών και 5 μηνών.

Χαρακτήρας

Ο χαρακτήρας του είναι έκδηλος μέσα από το άγριο, ερευνητικό και μερικές φορές σκεπτικό του  βλέμμα.Δεν είναι πολύ εκδηλωτικός, στην πραγματικότητα με τους ξένους είναι απόμακρος και καχύποπτος φυλάσσοντας την αγάπη και τη στοργή του για τους ανθρώπους της οικογένειάς του. Για το λόγο αυτό στην Ιαπωνία εκτιμάται ιδιαίτερα σαν σκύλος σύντροφος, πιστός και προστατευτικός, πάντα παρών αλλά ποτέ ενοχλητικός και αδιάκριτος.

Δεν γαβγίζει συχνά, όταν όμως το κάνει υπάρχει σοβαρός λόγος.Από τη φύση του δεν είναι υπερκινητικός και δε χρειάζεται πολύ άσκηση. Του αρέσει να ζει σαν μέλος της οικογένειας μέσα στο σπίτι όπου απολαμβάνει να περνά τις ώρες του ήσυχος.

Ιαπωνικός Ακίτα

O Ακίτα είναι σκύλος πολυσύνθετος, μοναδικός, γεμάτος αντιφάσεις.

Ο Ακίτα κατάγεται από την πόλη Odate στην περιφέρεια Ακίτα της νήσου Χονσού. Η Odate ήταν από παλιά γνωστή σαν «πόλη των σκύλων».Παραστάσεις σε πήλινα αγγεία που έχουν βρεθεί σε ανασκαφές στην περιοχή δείχνουν σκύλους με όρθια αυτιά και κουλουριαστές ουρές παρόμοια με σημερινές ιαπωνικές φυλές.

Αρχικά χρησιμοποιήθηκε σαν σκύλος κυνηγιού ( Matagi – inu) μεγάλου θηράματος (αρκούδα, αγριογούρουνο, ελάφι). Ένα ζευγάρι Ακίτα με απίστευτο θάρρος και μαχητικότητα καταδίωκε και ακινητοποιούσε το θήραμα μέχρι να φτάσει ο κυνηγός και να το σκοτώσει. Συγχρόνως ήταν φύλακας του σπιτιού, προστάτης της οικογένειας και πιστός σύντροφος.

Θεωρούνταν σύμβολο καλής υγείας και ευημερίας. Υπήρχε ένα έθιμο, όταν γεννιέται ένα παιδί, η οικογένεια να λαμβάνει, μαζί με τις ευχές για υγεία, μακροζωία και ευτυχία, ένα αγαλματάκι που παρίστανε σκύλο ακίτα. Επίσης τέτοιο αγαλματάκι προσέφεραν σε αρρώστους για γρήγορη ανάρρωση.